داریوش اول [سومین پادشاه هخامنشی]

سلطنت «داریوش» از 486ق.م تا 521ق.م ادامه یافت. او فرزند «گشتاسپ»، فرزند «آرشام»، فرزند «آریارمنه» بود. آریارمنه نیز با فاصله پنج نسل به هخامنش می‌رسد. داریوش یکی از سرداران «کمبوجیه» بود. پس از اینکه «بردیایِ دروغین» به شاهی رسید، داریوش به همراه شش نفر از بزرگان پارسی تصمیم به برکناری بردیای دروغین گرفتند. پس از هفت‌ماه پادشاهی بردیای دروغین، داریوش و همراهانش بر او غلبه کردند و او را کشتند و این جمعیت هفت نفره داریوش را به شاهی برگزید. در این زمان او به مدت یک‌سال به جنگ‌های داخلی درون سرزمینی که کورش فتح کرده بود پرداخت و حکومتی را که کورش پدید آورده بود، استحکام بخشید. او بر همه شورش‌های محلی درون سرزمین نوپای هخامنشی غلبه کرد. پس از آن به جنگ‌های خارج سرزمین خود پرداخت. ابتدا با سکاها جنگید. آن‌ها مرتب از سپاه داریوش فرار می‌کردند و سپاه هخامنشی را به دنبال خود می‌کشاندند. تا اینکه داریوش از ترس قحطی و به خاطر بی‌نتیجگی جنگ به ایران بازگشت. هرچند داریوش بر آن‌ها پیروز نشد ولی برای همیشه آن‌ها را از حمله به مرزهای ایران منصرف کرد. داریوش هند را فتح کرد، از سِند گذشت و به ثروت هندوها دست یافت. او جنگ‌های ناموفقی هم با جزایر یونانی داشت. داریوش اول، مردی با تدبیر، قدرتمند و باهوش بود و به دولت هخامنشی شکلی داد که تا انتهای عمر این امپراتوری باقی ماند. او هخامنشیان را نزد مردم جهان باستان بسیار قدرتمند نشان داد. در این کتاب به بررسی دوران زندگی و حکمرانی «داریوش اول» پرداخته می‌شود.